Dün-Bugün
Ses Demişti
KİTAP
Geçen gün ilçe kütüphanesine gittiğimde kapıdan girişte yoğun bir kitap kokusu karşıladı beni...
Kitap kokusu bence, insanlığın yarattığı en güzel kokulardandır...
Hayatın milyonlarca kokusu arasından bu kokunun ayrımına varmak insanlaşmanın başlangıç noktasını oluşturur. Tarihin bir yerinde bu başlangıç noktasıyla buluşan insan o noktadan yola çıkarak uzayın derinliklerine ulaşmıştır.
Gerçekten bir harikadır kitap kokusu...
O harika kokuya tarihin karanlık dönemlerinde yanık kokusu karıştırılmış olsa da, kitap o harika kokuyu yayamayı sürdürdü, sürdürecek.
Bazı insanlar kitap kokusundan hiç hoşlanmaz... Bu hoşnutsuzluklarını kitabı yakarak, okuyanı kitaptan uzak tutarak gösterirler.
Ülkemizde böyle şeyler pek olmuyor artık!.. Bunun nedeni, kitap kokusundan hoşlanmayanların bir tür olarak tarih olduklarını değil, kitap kokusundan nefret edenlerin bu tür ilkel yöntemlere başvurmalarını gerektirecek ölçüde okuma ilgisinin olmamasıdır...
Bunun sarsıcı örneğini, kütüphaneye gitme zahmetine katlananlar görebilirler...
Yaşlı kütüphanemizin ahşap tabanlı odalarını gezerken, girişte beni karşılayan yoğun kitap kokusunun büyük bir bölümünü aslında, insanın uzak durmasıyla üzerlerinde oluşan toz kokusunun oluşturduğunu fark ettim.
Özellikle ilçe gençliğine sesleniyorum...
Hiç olmazsa haftada birkez gidin kütüphaneye...
Günümüzde kalabalıklar arasında derin bir yalnızlığı yaşama dayatmasına kararlı duruşun ancak kitapla mümkün olabildiğini bilen biri olarak, en vefalı dostun sizi kütüphane raflarında beklediğini duyuruyorum. (10.12.1998-Adalet gazetesi)